1 maand

Het weekend was weer begonnen. Valeria en ik hadden op voorhan al leuke plannen gemaakt. Maar ofcourse, het liep niet volgens plan, integendeel.
Het begon allemaal de zaterdagmiddag (ik lijk wel op kabouter plop haha). Valeria en ik wouden elkaar persee zien want een dagje thuis zitten en niets doen zagen we echt niet zitten. Het probleem was dat mijn ouders werken waren tot laat en haar mama steeds spoorloos was. Na uren te zeveren over hoe we het haten om steeds voor de kleinste scheetjes toestemming te vragen werd het hoogtijd dat we werk maakte van ons plan om elkaar te zien. Dus valeria ging opzoek naar haar mama en ik zat vol spanning te wachten achter mijn computerscherm. Enkele minuten later vertelde ze me dat haar mama weer weg was zonder ze het wist en haar zus kwaad op haar was. Valeria was verward door haat boze zus, ze werd zelfs een beetje hysterisch door al die rare toestanden bij haar thuis. Ik vertelde haar dat ze met haar zus moest praten. Vragen waarom ze boos is, vragen wat ze fout had gedaan. En dat deed ze dan ook. Alweer moest ik vol spanning achter mijn computerscherm wachten. Na zeker een uur gewacht te hebben was ze er weer. Ze vertelde mij het verhaal in geuren en kleuren. Kort samengevat: haar zus vond haar een dood persoon. Maar wat moet je anders doen dan op je kamer zitten met zo een zus die van smorgens tot savonds op de computer zit! Maar oke, haar zus is een echte bitch. Ondertussen was haar spoorloze mama terug thuis en "we kregen de toestemming om elkaar te zien". Aangezien mijn ouders niet thuis waren en haar mama toch in Higuey iets moest kopen, kwam haar mama mij uithalen. Toen ik bij Valeria aan kwam zijn we samen even naar de bank geweest. Onderweg kwamen we een ijsjeszaak tegen dus besloten we om op de terug weg naar huis een ijsje te gaan eten. Wanneer we terug kwamen van de bank en richting ijsjeszaak gingen kwamen we Valeria·s zusje tegen. Uit beleefdheid hebben we de bitch dan maar meegevraagd =D. Natuurlijk kwam ze mee want een ijsje kan bij haar er altijd in (ook al volgt ze een "dieet"). Ik nam een ijsje met 3bollen: sinaasappel, vanille en vanille met chocolade stukjes. Ik had al betaald voor ik het ijsje op had en ik vond het best duur, raar dacht ik bij mezelf! Toen we ons lekker ijsje op hadden moest Valeria nog betalen en wat merkte ik op? Ja hoor, Valeria moest veel minder als mij betalen, hier was dus iets niet pluis en de verkoopsters deden best geheimzinnig! Dus ik duidelijk aant maken aan de verkopers dat ik daar juist meer als Valeria moest betalen en  dan zegt er eentje dood leuk: "ja ma, gij hebt ook voor jullie twee betaald". Ja wtf, waarom moet Valeria dan nog eens voor haar eigen betalen? Afzetters, zelf het geld in hun zakken steken! ik dacht het niet! Dus ik vroeg schoon mijn geld terug. Ik was echt lastig.
Ondertussen was het al 6uur. Valeria en ik wouden nog pizza gaan eten vanavond. Maar omdat we haar zus deze keer ook nog eens hadden uitgegeten om met ons pizza te eten werden de plannen weer veranderd (ook al hadden WIJ HAAR uitgenodigd). Ze wou persee om 7uur pizza gaan eten (maar we hadden juist een ijsje gegeten!). En toen zei ze dat ze de pizza in Otra Banda niet lekker vond dus wou ze naar Higuey gaan met de taxi. Tot slot begon ze zelf nog vrienden uit te nodigen terwijl wij er helemaal niks van wisten.. Toen puntje bij paaltje kwam en het al laat was (half 9) zijn we toch maar pizza gaan eten in Otra banda. Wat een gedoe eh? Na enkele minuutjes gewandeld te hebben kwamen we aan bij de pizzaria. Zonder dat Valeria en ik het wisten bestelde de bitch in onze plaats. Hoe kan dat mens nu in hemelsnaam weten wat ik wil eten? Gelukkig had ik het gezien en vertelde ik dat ik zelf een pizza wou kiezen. Gelukkig begreep ze het en zo "vriendelijk" als ze dan toch nog was veranderde ze de bestelling. Trouwens, 1 van de gewoontes van de dominicanen is dat ze 1 pizza bestellen voor het hele gezin en niet zoals in belgie 1 pizza per persoon). Toen Valeria en ik onze pizza kregen (die we van plan waren samen te delen) en de zus en haar vrienden hun pizza kregen, konden we eindelijk eten. Maar opeens begon iedereen van onze pizz te eten! ik keek naar Valeria en ze zag dat ik lastig was =D. Valeria en ik begonnen te lachen uit frustratie. We hadden het wel kunnen denken! Om half 10 kreeg ik telefoon van mijn mama. Ze vroeg om hoe laat ik naar huis kwam. Valeria en ik hadden al eerder afgesproken dat ik bij haar zou blijven slapen, alleen hadden we het nog niet gervaagd.. Dus ik vroeg aan mijn mama als ze het oke vond als ik bleef slapen. Maar steeds kreeg ik de zelfde vraag "hoe laat kom je naar huis?". Het leek wel of ik chinees tegen haar praatte! Na 10x zeggen dat ik wou blijven slapen begreep ze me nog niet. Het zweet brak me uit en ik geraakte gefrustreerd. En dat ging dan nog eens gepaard met het achtergrond geluid van toeterende auto·s!! Na steeds de zelfde vraag geantwoord te hebben begreep ze me dan toch. Ze zou eerst de mama van Valeria bellen mij terug bellen als het in orde was. Ik voelde de stress van mijn schouders vallen, wat een gedoe allemaal. Even later belde mama van Valeria, ze was boos want ze sliep al toen mijn maam haar belde. Ook dat nog! Wanneer we terug bij Valeria haar thuis aankwamen hebben we nog uren gebabbeld, gezellig was het wel. Maar daarna wouden we wat actie dus besloten we onze cake te bakken. Nadat we alle benodigdheden gevonden hadden kwamen we er achter dat we niet wisten hoe de oven werkte. Daar ging ons plannetje dus. Dan nog maar even babbelen. Rond kwart na twee waren we echt wel moe! Maar waar moest ik slapen? Valeria had maar een klein 1persoon bed en we konden het aan niemand vragen want iedereen sliep al. Dus besloot ik om op de zetel te slapen. Of ja, wat je slapen kon noemen. Geen oog heb ik dicht gedaan. Rotte muggen! Ik wat VOL dankzij die vervelende beesten! Daarnaast was het ook nog veel te warm. Na uren gekrabd en gezucht te hebben was het al ochtend. De mama kwam de woonkamer binnen. Ze vroeg waarom ik hier lag (ze was best lastig). Ik dacht bij mijn eigen "waar moet ik anders liggen?". Ze liep lastig de kamer van de zus binnen en begon in het spaans te zeveren. Toen kwam ze terug naar mij en zei dat ik bij de zus moest gaan liggen want die had een twee persoonsbed. Gelukkig heb ik toen nog 2uurtjes kunnen slapen. Toen ik wakker werd was Valeria al klaar om naar de kerk te gaan dus ik kleedde me snel om om met haar mee te gaan. Voor we vertrokken kreeg Valeria nog een preek van haar mama waarom ik op de zetel "sliep". Hehe, als die mama wat verantwoordelijkheid had genomen had ze ook kunnen zeggen waar ik kon liggen! We trokken er ons niet al te veel van aan en gingen naar de kerk. Een gezellig klein kerjke met veel mooie-live-spelende liedjes. Toen we thuis kwamen vertelde de zus ons dat we naar het kamp van de familie gingen. Dat betekende ZWEMMEN! Het was een mooi kamp met een redelijk groot zwembad. Maar de familie daarentegen was dan weer iets minder. Doorheen heel de dag heeft amper iemand met ons gepraat. Het leek wel alsof we niet bestonden. Niemand trok zich iets van ons aan. Maar dat hadden we wel kunnen verwachten (again). Valeria en ik maakte er dan maar het beste van. Lekker eten, uren zwemmen en lachen zoals ik hier nog nooit heb gedaan. Ik voelde me zelfs zo op mijn gemak bij haar dat ik opeens Nederlands begon te praten, dat was ongelofelijk grappig! We zijn er achter gekomen dat Nederlands een moeilijk taal is, dat ik veeeeeeeeeeel moet oefenen op mijn rollende rrrrrrrrrr en dat valeria toch wel 1 lief nichtje heeft waar we ons op het einde toch mee hebben geamuseerd!
Eind goed al goed dus ;).

Hasta Luego,
Annick Lopez Jones

- TE AMO & TE EXTRAÑO!